güzide hafta isimlerimizden olan Pazartesi bende hem tatil barındırıyor hem tatilin bitişini.
bayaga hüzün hissettiriyor aslına bakarsanız. çünkü yaşamın içindeyiz ve belirli sorumlulukları olan bireyleriz her birimiz. bu yüzden durmamız ne mümkün. Pazartesi haftaya başlar cuma ya da cumartesi ancak dinleniriz. e haftaya başlarken zaten biz dinlenmekten ziyade yorgun başlayanlardan oluruz hep. neden dediğinizi duyar gibiyim... hangimiz hafta sonunu gerçekten yorgunluk atarak dinlenerek geçiriyor ki. aksine ben dahil hemen hemen hepimiz hafta sonu gelsin kendimizi dışarı atalım, çılgın gibi gezelim ve eglenelim diye bakıyoruz. ve öyle de yaşıyoruz.
e tabi hafta içi deli gibi çalışıyoruz onu da mı yapmayalım diyenleriniz olacak. haklılar. çünkü bende yazıyı okusam bir başkasının agzından ve empati yaparken benzer söylemlerde bulunabilirim. kim bilir.
aslında her şey zamanında güzel. bizler işi iş, okulu okul ve tatili tatil olarak degerlendiriyoruz. ama yetmiyor. çünkü sanırsın her birimiz dünyanın kahrını çekiyoruz da tatili az buluyoruz. neden 5 gün okul veya iş var da 1/2 gün tatil var deyip deyip dururuz yıllardır. ve buna müdahale etme şansımız da yoktur. sadece söyleniriz herkes kadar hepsi bu. sonuç mu işte yazının başında belirttiğim ''pazartesi sendromu'' bir sürü sorunumuz varken bir de Pazartesi'yi dert edinmek bizim milli sorunumuz. başka bir deyimle ata sporumuz.
biliyorum ki çalışan kişi evinde ya da harika manzaralı bir mekanda sevdiği kişi ile hoş sohbet ister. e iş arayanda sizin imrendiğinizi yaşar ama inatla sizin yerinizde olmak ister. insan hayatı karmaşık ikilemlere gebedir üstadım.
bu sebeple aşmak lazım azizim bu tip kalıplaşmış yaşam biçimlerini.
her birimizin istediği yerde istediği kişi ile geçireceği Pazartesi'leri olsun. bu da uzun zaman sonra plansız yazmış olmamın mottosu olsun.
teşekkürler,
Vasfiye Teyze'mize de selam olsun. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder